Hey Blog,

Ik heb 20 uren rijles afgewerkt, en mag nu dus alleen oefenen met de auto.
Jippiejajee voor mij! :D
Nu nog slagen voor het echte examen.. Maar dat komt wel goed denk ik, even nog wat vertrouwen en ervaring opbouwen. Ik had een geweldige instructeur, daar ben ik best dankbaar voor.

Here I come!

Veel liefs,
​Miss Fine

Lieve Blog,


Het spijt me dat je niet eerder van me hoorde! Ik heb je wel een paar dingen te vertellen.

Die cursus dans is er (nog) niet van gekomen, vooral omdat ik even te weinig centjes en te weinig tijd had.. Ik ben wel begonnen met yoga, en doe nog steeds Qigong.
​De aerobics heb ik moeten stopzetten, omdat ik maar last bleef hebben van die blessures. Ik kreeg wel mijn geld terug..
Verder ben ik helemaal gewonnen voor een maandelijkse sessie verbonden ademen. Wat dat precies inhoudt vertel ik je later wel eens, of misschien ook niet, ik weet het nog niet erg zeker :)

Ik heb veel en leuke eindejaarscadeautjes gekozen en gekocht en uitgedeeld (bucketlistboek, handtasjes, geurtjes, kaarsjes het bro-code boek,...) , en het hele huis van top tot teen in kerstsfeer gedompeld, met gi-gan-tisch veel versieringen. Het heeft twee volle dagen geduurd alle kerstversiering op te hangen, maar het was het helemaal waard.
Ben heeft me ook goed geholpen, en Emma ook een beetje, al kon ze niet teveel helpen, want ze moest studeren...

Kerstdag was de fijnste kerst ooit! Ik ben met mijn lief naar mijn mama gegaan, Feline is langsgekomen, mijn meter is geweest, en de Turkse buurjongen van mama. Oh en Feline haar liefje ook. Het was supermegagezellig én heb er mooie foto's van..

Heb telefoon gekregen en mag op basis van mijn nota op gesprek! Zoooo spannend! 

Merry Christmas! 


Veel Jingles en Carols,
Miss Fine

(geheel met kerstmuts)

Lieve Blog,

Vannacht kon ik niet slapen, omdat ik nog steeds dacht aan de vacature die ik gezien heb met als titel 'sociale innovator'... De opdracht was: stuur ons je cv en motivatiebrief, en een nota met als titel 'Hoe kunnen we de SAMENleving leuker maken tegen 2025?'.

Hierbij de nota die ik schreef deze nacht, hopen dat ik antwoord krijg!


Veel liefs,
Miss Fine


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hoe kunnen we de SAMENleving leuker maken tegen 2025?

Vooreerst : het onderwerp/thema/de centrale vraag van deze nota stemt me bijzonder gelukkig, omdat dit een onderwerp is waarover ik de voorbije jaren enorm veel nagedacht heb. 

Het antwoord op deze vraag is volgens mij het welzijn vergroten. 

Veel zaken spelen een rol in het welzijn, maar wat zeker van belang is hierin is o.a. het vervullen van rollen (binnen een samenleving, organisatie, gezin, ...) waarover het individu positieve gedachten heeft en waardoor het individu zichzelf vervuld voelt/zich verder kan ontwikkelen. Wanneer aan deze voorwaarden voldaan is, kan een individu een vorm van welzijn ervaren, die gerelateerd wordt aan een goede gezondheid, een optimistisch gemoed en een algemeen gevoel van vervuld zijn. Dit zou de samenleving alvast veel leuker maken, me dunkt.

'Belonging' (nadruk op de SAMEN in samenleving) is een basisbehoefte. Er is veel en gevarieerd onderzoek gebeurd naar 'belonging' en een element dat sterk naar voor komt uit deze onderzoeken is het volgende : 'belonging' (toebehoren aan/zich kunnen identificeren met een groep/een ander mens/een overtuiging) is een basisbehoefte. Wanneer deze behoefte niet vervuld wordt ontstaat er bij mensen een groot gevoel van ongenoegen en/of eenzaamheid/isolement, wat dan weer stress veroorzaakt, de psychologische gezondheid onder druk zet en zelfs het immuunsysteem ondermijnt.

Met andere woorden : samenleven is noodzakelijk voor een goede mentale en fysieke staat van gezondheid.

Het is dus voor elke organisatie of overheid een belangrijk onderwerp, omdat het des mensen is, van alle tijden, van alle regio's en van alle bevolkingslagen.

Ook plezier is een belangrijk element in deze vraag. Regelmatig plezier hebben verhoogt de productiviteit, de weerstand, en het algemeen welzijn. Plezier kan voor vele mensen vele betekenissen hebben, maar toch zijn er steeds ook anderen, misschien zelfs in de nabije omgeving, die ook deze interesses delen. Toch bestaat de mogelijkheid dat deze mensen elkaar nooit vinden. 

Oorzaken hiervoor kunnen variëren, maar hier alvast een zeer realistische mogelijkheid : de leefwerelden van deze personen zijn te verschillend, er zijn geen raakvlakken. Bv. : Joren, 30j, maakt graag een wandelingetje, of gaat graag iets drinken, bezoekt musea, kan niet met een computer overweg. Nora, 42j,  is it'er, gek op computeren, werkt van thuis uit en zit vaak thuis, behalve op zondagen, want dan bezoekt zij de familie, en werkt verder zeer veel. Maar misschien zijn ze beiden gek op postzegels, zouden ze graag samen met een andere enthousiasteling beurzen bezoeken en wonen ze drie straten uit elkaar. 

Of : broer en zus (15j oud) willen graag een 'tiny house' maken. Ze hebben niet de middelen om dit te realiseren, en kunnen deze ook niet meteen vergaren (ze kunnen geen zaken vervoeren, hebben geen tuin of garage waarin ze dit kleine huisje kunnen bouwen, hebben geen kennis van constructie). Wat als er nu in dezelfde buurt een koppel zeventigers woont die deze zaken wel voor handen heeft, dit idee ook graag willen realiseren maar niet meer in staat zijn om hun getweetjes de acties te verrichten om dit te kunnen realiseren? 

Bovendien is plezier noodzakelijk om de beslommeringen van elke dag te doorbreken, enthousiasme te doen groeien en bloeien, individuen rust en vertrouwen te brengen in deze tijden van grote sociale en economische onzekerheid.

Nog een belangrijke zaak die ik wil aanhalen die me geïnspireerd heeft tot dit idee, voordat ik dit idee uit de doeken doe is het volgende : een leuke samenleving houdt volgens mij ook in dat er zo min mogelijk aan sociale exclusie wordt gedaan. Het is dus van belang dat er nagedacht wordt over zoveel mogelijk inclusie, op het niveau van omgang tussen individuen, verenigingen en uiteindelijk overheden. De snelste manier om dit te realiseren is door hieraan te werken op elk niveau. Hieraan wil ik graag mijn steentje bijdragen. Een manier waarop ik dit realiseerbaar zie, is door de werking van een organisatie aan te passen aan de leden. Hiermee bedoel ik : wil iemand die minder mobiel is deelnemen aan een activiteit dan moet er bij voorbaat nagedacht zijn vanuit de organisatie hoe dit kan opgevangen worden. Of wanneer iemand digitaal analfabeet is, hoe kan dit dan vanuit de organisatie opgelost worden? Kan er iemand bijzitten? Kan er voor iemand die een beperkt inkomen heeft een tussenkomst worden voorzien? Hoe zullen deze minderheden bereikt worden? 

Het is voor mij belangrijk dat er met deze pijlers rekening gehouden worden vanaf de opstart van het project tot in de uiteindelijke realisatie en werking, tot in de details. Verpersoonlijking van de werking met leden. Persoonlijke aanpak versus organisatorische eenvoud. Dit is een fijn koord om over te balanceren, maar volgens mij noodzakelijk voor een organisatie van de toekomst.

Nog een element dat kan bijdragen tot welbevinden : vrijwillig bijdragen aan een organisatie of vereniging. Onderzoeken wijzen erop dat vrijwilliger zijn de levenskwaliteit en gezondheid bevordert. Er zijn enkele zaken die volwassenen kunnen belemmeren in de weg vinden naar vrijwilligersactiviteiten zoals : economische status, de visies van anderen in hun directe omgeving omtrent vrijwilligerswerk en persoonlijke gezondheidsproblematieken. Deze belemmeringen dienen verlicht te worden zodat ook deze mensen toegang krijgen tot de positieve effecten van zowel vrijwilligerswerk als de voordelen die horen bij het regelmatig plezier maken. 
Conclusie : vrijwilligerswerk is zowel voor de samenleving als het individu voordelig. 

Na veel lezen en reflectie ben ik uiteindelijk tot de volgende conclusie gekomen :
wat er volgens mij nodig is om de samenhorigheid en het gevoel van 'belonging' terug in onze samenleving te brengen (en deze dus leuker te maken voor alle betrokkenen) is vrijwillig (maar niet volkomen vrijblijvend), inclusief (voor alle lagen van de bevolking, alle leeftijden, levensstijlen/-lopen, gezond, en tijdelijk of chronisch minder gezond, enz.), gezellig samen-zijn (hiermee bedoel ik : het aangaan van uitdagingen, het opzetten van activiteiten, samen ontspannen, samen diepgaande gesprekken hebben, en zulks meer). Dit zie ik dan in de vorm van een laagdrempelig, makkelijk bereikbare organisatie, waarin er toch enigszins 'commitment' verwacht wordt (het liefst met buurtgenoten), in een ontspannen vrije-tijdssfeer.

Om mijn verdere uiteenzetting duidelijker voor te stellen zal ik naar bovenstaande definitie qua inhoud en doel van de organisatie voorts refereren als IW (staat voor: iedereen welkom).

De manier waarop ik dit gerealiseerd zie is de volgende : 

1. Het opzetten van een studie/bevraging bij (steekproeven van) twee groepen : de kwb-leden en de algehele Vlaamse populatie. Deze zou dan peilen naar verlangen naar samenhorigheid, bereidheid tot het nemen van initiatief, tijd die hieraan gewijd zou kunnen/mogen worden, hoe de communicatie zou gebracht mogen worden, persoonlijke achtergrond, leefomstandigheden en verwachtingen, interesses, enz.

2. Het opzetten van een pilootproject (dit om te vermijden dat er centen of tijd verspild geraken en om schoonheidsfouten vroeg in het project op te lossen) dat rekening houdt met de resultaten van deze studie. Concreet zou ik elke bewoner van enkele gemeenten willen uitnodigen voor voorstelling van en nadien een eerste werkvergadering van de lokale IW. Het concept dat ik momenteel met IW voor ogen heb is dat de bewoners via een webplatvorm activiteiten (langdurig (bv. wekelijks of maandelijks) of eenmalig; zonder winstoogmerk) online kunnen aanmaken (inhoudelijk, locatie, termijn, prijs, duur, ...) (eventueel met behulp van een IW-consulent), waarop anderen interesse kunnen laten blijken voor de activiteit of zich voor deze inschrijven, suggesties kunnen doen of organisatorische steun bieden. Dit gecombineerd met werkingsvergaderingen, maandelijks ingericht voor alle leden, waarop eventuele bezorgdheden en problemen kunnen aangekaart worden en er in groep naar een oplossing gezocht kan worden, er concrete afspraken gemaakt kunnen worden omtrent projecten of ideeën die al dan niet (reeds) online staan.

3. Een uitgebreide evaluatie van het effect (is het welzijn van de deelnemers effectief vergroot bv.), de kostenefficiëntie, de realiseerbaarheid, enz. van het project.

4. Aan de hand van deze pilootprojecten en evaluaties kunnen verdere beleidsbeslissingen genomen worden omtrent de koers van het project, en de werkpunten en elementen die wel goed draaien  aangescherpt worden.

De rol van de kwb zou hierin kunnen zijn : lokalen en/of materialen aanbieden, werkgroepjes ondersteunen, mensen aanporren en optrommelen, grotere evenementen mee organiseren, zorgen voor de inclusie van de gehele doelgroep (alle lagen van de bevolking), subsidiëring realiseren, sponsors zoeken, samenwerkingsverbanden smeden met andere organisaties en bedrijven, de bekendheid van de IW en de reikwijdte van de IW vergroten (zoveel meer rollen zijn ook mogelijk; ondersteunend, motiverend, begeleidend, waarborgen van kwaliteit). 

De grootste en belangrijkste functie die ik de kwb zou toeschrijven in deze visie is het spelen van een voortrekkersrol, een motor tot verandering. 

Met andere woorden : IW staat in dit verhaal in voor het inspireren, samenbrengen en helpen realiseren van een laagdrempelig vrijetijdsaanbod/organisatorisch orgaan waarin soms even, soms langer groepjes buurtbewoners en sympathisanten samen leuke initiatieven opzetten en realiseren. En dit van kiem tot boom. 

Dit alles omdat samenwerking en een verdraagzame, gemoedelijke mentaliteit de katalysatoren zijn voor een deugddoende, gezonde, leuke samenleving, wat dan weer goed is voor het algemeen welzijn.

Hoi Blog,


De eerste maand vast werk was overweldigend. Ik vind het leuk, maar het is erg druk en ik ben behoorlijk moe. Ik werk nu ook 1 dagje in de week in de haven.

Ik probeer te stoppen met roken maar dat lukt nog niet zo best.

Verder wil ik je vertellen over de titel van deze post. Het draait hem om twee cursussen die ik bijgewoond heb. 

Het hoofdidee van de innerlijke kind cursus was dat er bij volwassenen meerdere persoonsaspecten aanwezig zijn, vijf om precies te zijn: Het speelse kind, het gekwetste kind, de innerlijke criticus (die eigenlijk ook een klein kind is) de motivator en de gezonde volwassene. In alle geval, de opdracht is, als je de criticus onder controle wilt krijgen, de gezonde volwassene voeden en aansterken. Ik ben ook een boek begonnen te lezen die over een gelijkaardig thema gaat. Playing Big van Tara Mohr. Dit boek gaat over hoe vrouwen een sterke innerlijke criticus hebben en hoe ze hiermee het beste om gaan, hierbovenuit groeien. Er staat onder andere een oefening voor het vinden van je eigen innerlijke mentor. Ik heb de oefening gedaan, en ik moet zeggen, het was een bijzondere ervaring die ik iedereen kan aanraden!

De tweede cursus uit de titel, leek me een levenskunstcursus te zijn, maar dat bleek minder zo. Het ging meer over omgaan met eenzaamheid. Het was een bijzondere, mooie lesgever, en de oefeningen waren boeiend, maar de groepssfeer was behoorlijk onaangenaam en zwaar.. Ik heb geen energie gewonnen maar verloren vandaag vrees ik.  Nuja, het kan niet altijd feest zijn.


Veel liefs,
Miss Fine